9- 10 czerwca pojechaliśmy na wycieczkę szlakiem historii i pięknych legend. W skład naszej grupy weszli uczniowie z klas Ib, IIa, IIb i IIIa gimnazjum pod opieką nauczycieli: p. Marty Cięciery, Joanny Kurek i Piotra Galińskiego. Naszym celem były Orle Gniazda.
Nazwa ta może być trochę myląca, ponieważ wbrew pozorom nie zwiedzaliśmy gniazd ptaków, a zamki wybudowane za króla Kazimierza Wielkiego. Tytuł naszej wyprawy wziął się od tego, że te piękne budowle wybudowano na wzgórzach, dzięki czemu trudniej było je zdobyć. Pierwszego dnia, po dojechaniu do Jury Krakowsko- Częstochowskiej zwiedziliśmy ruiny zamku w Mirowie, po czym odbyliśmy 3 km spacer do twierdzy w Bobolicach. Następnie pojechaliśmy zwiedzić pozostałości fortecy w Ogrodzieńcu i weszliśmy na górę, aby zobaczyć zamek w Smoleniu. Po tak intensywnym dniu zjedliśmy obiad w pensjonacie w Olkuszu, gdzie spędziliśmy noc. Następnego dnia mieliśmy okazję zrobić sobie zdjęcie przy Maczudze Herkulesa (największa atrakcja Ojcowskiego Parku Narodowego). Potem pojechaliśmy do miejscowości Wiślica, gdzie obejrzeliśmy ruiny zamku. Z tego miejsca udaliśmy się na około godzinny spacerek do Groty Łokietka (Książę, zanim został królem Polski ukrywał się tam przed czeskimi wojskami), po drodze zrobiliśmy sobie zdjęcie przy Bramie Krakowskiej. Odwiedziliśmy także pozostałości po zamku w Ojcowie. Zmęczeni pojechaliśmy do Wiślicy, gdzie mieliśmy okazję zwiedzić piękną, gotycką bazylikę kolegiacką Narodzenia Najświętszej Marii Panny. Na sam koniec naszej wycieczki udaliśmy się do zamku Krzyżtopór w Ujeździe. Tam odbyło się pasowanie, wybranych przez radę starszych, pięciu giermków na rycerzy. Zanim zdobyli ten zaszczytny tytuł musieli między innymi odpowiedzieć na pytanie „Jakimi cechami odznacza się rycerz XXI w?”, zatańczyć z wybranymi białogłowami (oczywiście bez deptania po palcach partnerek) oraz rozwiązać quiz na temat zabytków, które zwiedziliśmy. Po tych trzech próbach nowi rycerze złożyli przysięgę rycerską, w której zobowiązali się do przeniesienia na rękach swojej towarzyszki. Do domów wróciliśmy naładowani pozytywną energią. Wyprawa była bardzo udana - już nie możemy doczekać się następnej.
J. Polska
Oto jak o zdarzeniu na zamku w Ujeździe napisał nieznany ówczesny kronikarz:
Onegdaj w szranki stanęli zacni i dzielni młodziankowie z miast i miasteczek całej Lubelszczyzny na gromki alert wojewody Cięciery ogłoszony. A byli to nie kto inny jak:
- Karolus Piwko – mistrz ścinek, serwów i blokad, kawaler (na razie) z rodu siatkarzy się wywodzący, młodzin dzielny i postawny
- Michaiłło Sadowski – Canonier, adept migawki i przysłony swój nieodłączny aparat do duplikowania i rejestracji ponurej rzeczywistości w swych szlachetnych dłoniach trzymający
- Don Ragamon ze Szczekarzewa - rycerz wielki jak sława, która go wyprzedza, ulubieniec szlachcianek i postrach wszystkich łotrów okolicznych
- Rycerz Szyszkin – postać zgoła tajemnicza i małomówna, ale udziałem w wielu konkursach sławna i zdobywcą rozmaitych cennych nagród się mieniąca
- Adam „Szymon” Szymoniak – kawaler z Zakonu Braci Mniejszych Dźwiękowców i Mikrofonowców, mistrz w swoim fachu na gminę całą sławny.
A, że wszystkim od dawna jest wiadomym, że rycerz bez panny jest jak zamek bez ducha czy kat bez skazańca owoż natenczas w pośpiechu, ale rozważnie - najznamienitsze białogłowy stanu wolnego dla giermków owych przysposobiono. Były to (przyznać trzeba, że ku wielkiej uciesze gawiedzi wszelkiej i pospólstwa licznie zgromadzonego) wybrane panny:
- Patrycja Żydek – białogłowa cnót wszelkich pełna, ruchowo wielce uzdolniona i w czasie boju okrągłym skórzanym pęcherzem ponad siatkami w pole przeciwnika celnie rażąca.
- Aleksandra Zielińska – panna powabna, urody przecudnej, z przedmieść wspaniałego grodu jagiellońskiego Krasnymstawem zwanym się wywodząca
- Adrianna Sawa – białogłowa o legendarnej, słowiańskiej urodzie i taki samym usposobieniu, w całym powiecie sławna
- Kasia Dudek – panna delikatna, rozważna i roztropna, stan wszelki przewyższająca i jedynie na najbardziej znamienitego rycerza zasługująca
- Małgorzata Mołczan - nie wiedzieć czemu „Małgosiem” zwana, panna wesoła i rezolutna „jak zawsze” dla tłuszczy i stanów szlacheckich licznie zebranych pięknie śpiewająca i wdzięcznym tanecznym krokiem oko radująca.
Aby godnym stać się noszenia miecza, tarczy i szyszaka, kandydaci owi kilku trudnym próbom poddać się musieli. I tak:
- o swoich cnotach rycerskich zebrane pospólstwo poinformować i od jak najlepszej strony się pokazać (tu największym harcownikiem i bajarzem okazał się giermek Adam "Szymon" Szymoniak, któren swą przemową tak ujął zebranych, że wszyscy jak jeden mąż rycerzami stać się chcieli)
- z panną białogłową taniec dworski odtańczyć . Tu jednakowoż zaćmienie jakoweś na rycerstwo całe spadło i miast w rytm "baladoires", "carole", "ductia" czy bodajby "saltarello" ruszyć, rycerze jakiegoś pogańskiego poloneza tańczyć poczęli - w naszej epoce średnio jakby znanego. O tempora o mores!
- odpowiedzieć na pytania wojewody umieć musieli. Ta jednakowoż, postawiwszy sobie wprzódy za punkt honoru udowodnić giermkom ich mentalną indolencyję - licznymi, drobiazgowymi i podchwytliwymi pytaniami zasypać ich raczyła. Oj, wili się przy odpowiedziach młodzi rycerze wili, jako te piskorze z odmętów wyłowione.
W ostatecznym rozrachunku turniej głosem publiki wygrał Czarny Rycerz Szyszkin, któren wraz z panną Kasią największą wiedzą historyczną pochwalić się raczył.
Na sam koniec giermkowie przysięgę nierozważną złożyć musieli i w lewe ramie płazem miecza godzeni - wreszcie rycerzami szlachetnymi obwołani zostali. Szczęśliwi, śluby swe wypełniwszy, białogłowy swe na mocarnych ramionach wokół zamku obnosić zaczęli…
(Tu niestety tekst się urywa i autor tej grafomańskiej pseudokroniki pozostanie nieznany, ale może to i dobrze ;) .
